von Sellix » 31. Dezember 2017 15:08
Mijn eerste Asterix (Asterix en de Helvetiërs) kreeg ik begin jaren 70 van mijn Opa en Oma. Pas begin jaren 90 kocht ik de eerste buitenlandse exemplaren. Ik geloof dat het 1995 was dat ik tegen de website van Hendrik Jan Hogeboom aanliep en wij voor het eerst email contact hadden. Onze eerste ruil in 1995 was een Kroatische Helvetiërs (jawel HJ, die heb ik nog steeds...) voor een Afrikaanse Cleopatra.
Ik startte ook mijn eigen Asterix website. Daarna ging ik vooral eind jaren 90 helemaal los. Pas toen werd het steeds makkelijker om via het internet contacten te leggen met iemand buiten Europa, was het mogelijk om nieuwe vertalingen via webshops te bestellen (tjonge wat ging het betalen toen nog moeilijk). Kopen, ruilen, eBay in de gaten houden, contacten leggen in het buitenland was de manier om aan vertalingen te komen. Via een vage zwart/wit foto van een vermoedelijke album uit Iran (destijds gekregen van de Franse verzamelaar Yann) was het vermoeden dat voor de revolutie in 1979 er een Asterix in het Farsi was uitgekomen. En jawel, via een collega die van oorsprong uit Theran kwam, vond zijn broer uiteindelijk na 3 maanden een exemplaar. Daarna kwamen we er achter dat er zelfs een 2e titel was (Koperen Ketel).
In 1999 hebben HJ en ik onze websites samengevoegd tot één, maar we beschouwen die van HJ als de oorspronkelijke website die al sinds december 1995 in de lucht is (
www.asterix-obelix.nl). Vanaf dat moment had nog niemand tenminste één exemplaar van alle bekende officiële vertalingen. Bij mij ontbrak nog een exemplaar in het Hindi. Wat was ik blij dat ik in 2000 contact kreeg met een student uit New Delhi die een exemplaar van de Olympische Spelen voor mij had en deze graag wilde ruilen voor een Engelse Lucky Luck.
Dankzij een enorme toename van het internetgebruik wereldwijd werd het steeds eenvoudiger om albums te vinden. De keerzijde was, dat aanbieders er ook achter kwamen dat er verzamelaars waren die bereid waren flink voor zeldzamere exemplaren te betalen. Prijzen liepen begin jaren 2000 flink op. Deze zeepbel is ondertussen flink geklapt. Mijn destijds qua aantal uit de hand gelopen verzameling is de afgelopen jaren teruggebracht naar zo'n 250 exemplaren, dus gemiddeld nog geen 2 per taal (de Nederlandse heb ik uiteraard allemaal wel). De grootste lol was, zo als zo vaak met verzamelen, het vinden van dat ene exemplaar waar je jaren naar op zoek bent, maar ook de vele mailtjes over en weer naar alle uithoeken van deze aardbol.
Mijn eerste Asterix (Asterix en de Helvetiërs) kreeg ik begin jaren 70 van mijn Opa en Oma. Pas begin jaren 90 kocht ik de eerste buitenlandse exemplaren. Ik geloof dat het 1995 was dat ik tegen de website van Hendrik Jan Hogeboom aanliep en wij voor het eerst email contact hadden. Onze eerste ruil in 1995 was een Kroatische Helvetiërs (jawel HJ, die heb ik nog steeds...) voor een Afrikaanse Cleopatra.
Ik startte ook mijn eigen Asterix website. Daarna ging ik vooral eind jaren 90 helemaal los. Pas toen werd het steeds makkelijker om via het internet contacten te leggen met iemand buiten Europa, was het mogelijk om nieuwe vertalingen via webshops te bestellen (tjonge wat ging het betalen toen nog moeilijk). Kopen, ruilen, eBay in de gaten houden, contacten leggen in het buitenland was de manier om aan vertalingen te komen. Via een vage zwart/wit foto van een vermoedelijke album uit Iran (destijds gekregen van de Franse verzamelaar Yann) was het vermoeden dat voor de revolutie in 1979 er een Asterix in het Farsi was uitgekomen. En jawel, via een collega die van oorsprong uit Theran kwam, vond zijn broer uiteindelijk na 3 maanden een exemplaar. Daarna kwamen we er achter dat er zelfs een 2e titel was (Koperen Ketel).
In 1999 hebben HJ en ik onze websites samengevoegd tot één, maar we beschouwen die van HJ als de oorspronkelijke website die al sinds december 1995 in de lucht is (www.asterix-obelix.nl). Vanaf dat moment had nog niemand tenminste één exemplaar van alle bekende officiële vertalingen. Bij mij ontbrak nog een exemplaar in het Hindi. Wat was ik blij dat ik in 2000 contact kreeg met een student uit New Delhi die een exemplaar van de Olympische Spelen voor mij had en deze graag wilde ruilen voor een Engelse Lucky Luck.
Dankzij een enorme toename van het internetgebruik wereldwijd werd het steeds eenvoudiger om albums te vinden. De keerzijde was, dat aanbieders er ook achter kwamen dat er verzamelaars waren die bereid waren flink voor zeldzamere exemplaren te betalen. Prijzen liepen begin jaren 2000 flink op. Deze zeepbel is ondertussen flink geklapt. Mijn destijds qua aantal uit de hand gelopen verzameling is de afgelopen jaren teruggebracht naar zo'n 250 exemplaren, dus gemiddeld nog geen 2 per taal (de Nederlandse heb ik uiteraard allemaal wel). De grootste lol was, zo als zo vaak met verzamelen, het vinden van dat ene exemplaar waar je jaren naar op zoek bent, maar ook de vele mailtjes over en weer naar alle uithoeken van deze aardbol.